De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 282]

Alex Campaert
Immaculata

Rijst Gij niet als een slanke zuil
boven de blanke bloementuil,
die d'engel aan uw voeten wond,
toen hij U rein en dienstbaar vond?

Uw oogenblauw is lieflijker
dan 't bloeien van de morgenster;
Uw rein en helder oogenlicht
brandt stil voor Godes aangezicht.

De mond spreekt naar den hemel uit
de liefdezuchten van de bruid,
Uw stem is voor de wereld stom,
maar lieflijk voor den bruidegom.

Hij vouwt Uw handen zacht ineen
in Uwen schoot. Gij kent Zijn schreën,
wanneer Hij wandelt door den nacht
en om Uw prille schoonheid lacht.

Dan spreidt Hij 't blanken, donzen bed,
uit sneeuw, met sterrenlicht omzet.
Gij maakt U op voor 't bruiloftsfeest:
Geliefde van den Heil'gen Geest.

En nimmer was Uw hart ontsteld,
want nimmer werd Uw vleesch gekweld;
de bruigom riep, Gij kwaamt en vondt
de zoetheid van Zijn liefdemond.

Nu houdt Uw schoot den hemel vast
en aan Uw boezem van albast,
daar zal een God gelegen zijn
en drinken van Uw maagdenwijn.