De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 112]

Alex Campaert
Advent

De luchten zijn van staal en ijs,
de karren bonken op de keien,
er loopt geen vee meer in de weien,
het gras is dood en parelgrijs.

Waar vind ik nu het paradijs?
de schoonheid slaapt in winterpijen,
er is geen lied meer om te schreien,
alleen de dood zingt met zijn zeis.

O starre hemel van beton,
gegoten uit het leed van velen,
wanneer komt nu Jehova's zon
de wonden koesteren en heelen?

Verlangend ziet het wachtend volk
uit naar den dauw van Godes wolk.