De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 109]

Jan Engelman
Nachtvaart

zij droomt van paarden en javanen,
schrikt wakker, ziet de duistre vanen
der wolken waaien om de maan -
een hart gaat wild en hoorbaar aan

o, menschen zijn zoo wreed als wolven:
veel liever sliep zij in de golven,
maar om een enkel rein gezicht
verlangt zij 't witte morgenlicht

en droomt van paarden en javanen,
schrikt wakker, voelt zich nat van tranen,
telt eindelooze uren vol -
de nacht is zwart, de zee staat hol

(Vignet Judy van Kessenich)