De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 106]

Pierre Kemp
Kleine gedichten

't Is nog zoo vroeg en haast nog nacht.
Wat ziet die man, waar hij om fluit?
De dingen van liefde en eer en macht
en geld zijn nog niet uit.
De vogels zelf zijn hier niet op,
zoo, of hij op het leeg perron
soms tegen een vogel fluiten kon.

De kinderen bidden
het gebed van de ballen
en in het midden
van de getallen
keeren ze zich van den muur.
Een van de ballen
is nog niet gevallen
en dit huis staat al weer te huur.

De zon komt weer de dalen binnen
met lichten, die tusschen de vingers van
de meisjes schijnen anders dan
tusschen de vingers van den man.
De meisjes hebben daarop gelet
en er een ernstig gezicht om gezet,
maar de fanfare blaast scherper de choralen
voor de vermiljoenen schalen
waar de meisjes onder ademhalen
met een gezicht, dat in louter lippen ligt,
lippen beschenen door louter licht.

[p. 107]

Ster

 

In den plas schijnt het licht van een ster,

 

zoo: ik ben er en ik ben zoo ver

 

en ik ben er voor de kinderen,

 

die mij willen scheppen met hun hand

 

en halen naar den kant;

 

zoo: ik ben ook eens een kind geweest

 

op een lang geleden kinderfeest.

Vijf duiven vliegen over vijf mijten
en om de Groote Lamp
staat een blauwe damp
te verslijten.
Verder in het land staat speelgoed van vee,
maar niemand speelt er mee.
Tegen een heg ligt een boerenkrant
te vergaan op den rand van het land.

De zielen hebben de lange jassen aan
in héél de stad,
al is er een onder één lantaarn doorgegaan
die nog geen had.
Er zal wel geen collecte zijn
voor die ziel zonder 't lange kleed,
want een ziel hoeft niet gekleed te zijn
om haar lief en leed.