De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 389]

Pierre Kemp
Kleine gedichten

De schaduw van de aarde maakt den avond weer
een treden naar den grooten nacht.
Ik zijg haast op een mijlsteen neer.
Er wordt iets in mij nagedacht,
waarbij het stil moet zijn.

Ik ben niet gekomen om er te komen,
ik ben er maar zoo'n beetje heengegaan,
omdat langs den weg zulke hooge boomen
boven zulke kleine bloempjes staan.
Maar nu ik hier sta, nu... ik erken,
dat ik werkelijk gekomen ben.

Twee blauwe karren melk en twee bruine paarden,
twee knechten met beenkappen en zonder baarden.
Om de blauwe vlakken zwavelgele lijnen,
die in het blauwe licht nog geler schijnen.
Met zulk een optimisme voor een onbekend gewin
gaan die mannen den tour van hun verkoop in.

Kinderen hebben altijd in vlaggen geloofd
en mogen ze gaarne dragen
over hun schouders en boven hun hoofd
en alle dagen.
Omdat ik dat ook als kind heb gedaan,
haast ik me nog gaarne om achter vlaggen te gaan.