De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 349]

Gaston Burssens
Zeven fabels

Un chat, nommé Rodilardus
Faisait de rats telle déconfiture,
Que l'on n'en voyait presque plus,
Tant il en avait mis dedans la sépulture.

Jean de la Fontaine.

De zon schuift naar de verte
naar alle verten schuiven zonnen
de verre zon van verlangen
de zon van ver verlangen
't verlangen naar een verre zon
naar alle verre zonnen

Dit is een stichtelike parabel
en beter dan wat goede sier
is deze fabel
van de krekel en de mier

De wei ligt aan de zoom van 't bos
De hoeve staat in de wei
Hier leggen de vogels een purperen ei
in 't gele mos

Ik wenste dat het mos nu purper was
en groen het ei als gras
en het gras nu blauw werd als de lucht
en de lucht één stil gerucht

[p. 350]

 

Als ik nu nog het bos kon zijn

 

en jouw haar van mos kon zijn

 

dan was de liefde liefdeling

 

een kikvors die een os kon zijn

De wolven huilen in 't bos
Een aantal zielen is in nood
Wij zijn van alle vrees nu los
en los van leven en dood

En zo kon het gebeuren
een ziel die zwierf rondom en om
heeft zich onstoffelik zien verscheuren

En zo is het gebeurd
wij konden het allen weten
- de ziel is reddeloos toch verscheurd -
dat het lam de wolf heeft opgevreten

De witte raven zijn gevonden
Hoera voor de witte raven
Alle princiepen zijn gestorven
en begraven

Maar sprak de vos ik ben alleen
in een eenzaamheid van Sint-Allena
Alleen is de ravezang mijn zwanezang
en mijn gang geen pauwegang

Ach zei de vogel ik ben niet dwaas
wil jij het aas
ziehier mijn kaas

[p. 351]

V
De vos en de ganzen

 

Als de vlammen heet zijn

 

en alle tranen zout

 

Als de tranen heet

 

en alle vlammen zout zijn

 

Als de tranen zoet

 

en alle vlammen koud zijn

 

 

 

Als dan de vos de passie preekt

 

hoed je ganzen en je liefde

 

want de liefde lieveling

 

heeft gedaan

 

wat de ganzen niet verstaan

De nacht is binnen
Grendel de deur van uw zinnen
en weze gans uw wezen rust

Grendel de deur
grendel de nacht
grendel uw zinnen
Schuilt het schaap in een wolvevacht
wat zal de wolf beginnen

En is nu gans uw wezen rustig
de nacht ach van Heer Halewijn
en schraal van maneschijn
beproeft opaal te zijn

[p. 352]

VII
De blinde en de lamme

 

De blinde boog voor éénmaal 't hoofd

 

en taste naar de vledermuis

 

die zijn vóór zijn ogen hing

 

Hij gleed de gladhuid langs der muizehuid

 

en voelde hoe met glad geluid

 

de vlerken trilden

 

 

 

En tot de lamme sprak hij dan

 

wij arme stervelingen

 

de vledermuis doet wat zij kan

 

en wij

 

laat ons de lof der vledermuizen zingen

Lambert Simon