De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 330]

A.J.D. van Oosten
Gewijzigde gravitatie

De zee staat als een waterzuil op aarde
de aarde kromt haar horens naar de zon,
de laatste dampen fladderen uit haar naden
en paarse vlammen wervelen uit haar kom.

De sterren zwaaien schommelend langs den hemel
de maan gonst als een vuurwerk-bom voorbij,
er heerscht geen vaste baan meer over de planeten
de chaos is, als eerst, van elke wet bevrijd.

Er leeft nog eenig volk aan den bevroren nachtkant
van wat het hart van heel dit stelsel was;
het kent geen hoogmoed meer en bidt om Uwen bijstand
vanuit zijn groot geloof, of stikkende in zijn angst.