De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 87]

Pierre Kemp
Kleine gedichten

Het licht vlot, met een kleur van handen
die niets meer in het volle leven doen,
om de gevezelde randen
van het stervend groen.
De lucht staat nat en bijzonder groot
op de vallei met een reuk van dood.

Zoo draagt hij brood
zoo reikt hij het klanten
en zoo zegt hij den prijs
en fluit
of in de korst nog zit een vinkenwijs
en bij een snede in de bruine kanten
de zon valt er uit.

Het is avond zoo zonder iets.
Alles is er wel, maar verrilt naar een niets.
Het spel van de kindren klinkt als van achter glas,
of het al niet meer was,
waar het is.