De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 85]

M. Mok
Gedroomde wijzen

De avond vloeit.
Wat doen wij hier?
De avond vloeit
als een rivier.

Wij loopen voort.
Wind die ons streelt.
Leven duurt voort
tot het verveelt.

Wij droomen wat.
De wereld gaat.
De regen valt.
De toren slaat.

Er is niet veel
meer dat ons bindt.
De stem van God
spreekt in den wind.

Avond - ik ga te rade
met de verbeten krachten
in mij, die blijven wachten
op nuttelooze daden.

Ik wil den dood niet zien,
maar aanstonds neemt hij mij.
Het is de dood misschien
niet zelf - maar tooverij.

[p. 86]

IV

 

Ik spreek zonder begrijpen

 

van menschen die opstaan en rijpen,

 

van menschen die droomen en sterven,

 

en meenen den hemel te erven.

 

 

 

Ik ben hun allen ontkomen,

 

ik zie slechts hun bestaan,

 

zooals een kind zijn droomen

 

voorbij ziet gaan.