De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 592]

Anton van Duinkerken
Op den trouwdag van Theun de Vries

Er trouwt vandaag een vriend van mij. De man is wijs.
Men kan het leven 't best van dezen kant benaderen.
Hoe bleven, zonder huwlijksmin, zingende vaderen
Zoo jong, en werden nochtans grijs?

Geen schooner woord dan dat in 't woord vergaat
Wordt ooit gesproken en daar leeft geen enkel leven
Zoo vurig en zoo diep als van wie leven geven:
Twee-eendre hartslag op eenzelfde maat.

Dit is het schoonst geheim van ieder lied
En iedere liefde: dat wie sprak en hoorden
Zichzelven vonden in dezelfde woorden.
Oprechter woorden zijn er niet.

Als 't zielloos lichaam wordt het weerklankloos geluid
Ontbonden in den wisselgang der dingen;
't Zuiver beminnen slechts en 't klare zingen
Duren den loop der eeuwen uit.

Daar is in de eeuwigheid geen oud of grijs,
Maar eendre jeugd voor kind en vaderen.
Men kan den hemel 't lichtst van dezen kant benaderen.
Er trouwt een vriend van mij. De man is wijs.

12 October 1932.

[p. 593]