De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 496]

Jan H. de Groot
Czorsztyn¹⁾

Voor Irka.

Hier vochten vroeger Polen en Hongaren
zóó hevig om het recht van hun bestaan,
dat vóór ze beî voorgoed verslagen waren,
hun forten en hun goud waren vergaan.

Dan trokken zij een poosje van elkander,
En spaarden voor het recht van hun bestaan.
Tot d'een wat dichterbij schoof aan de ander,
dan ving 't gedonder weer van vooraf aan.

Zij vloekten en zij zwoeren bij hun leven.
En lieten 't dan voor 't recht van hun bestaan.
En wie er van hen over was gebleven,
kon nauw'lijks op twee beenen huiswaarts gaan.

Maar 't ras was taai en vruchtbaar; jonge loten
ontsproten snel langs elke veldheersbaan.
De vaders werden ij'vrig doodgeschoten.
Puinhoopen van kasteelen bleven staan.

Thans leven Polen met Hongaarsche namen
tusschen de heuvels waarop kruizen staan.
En waar ruïnes met d'historie samen
zachtjes in zon of sneeuw ten onder gaan.

1) Plaatsje in Zuid-Polen.

[p. 497]

 

Maar immer praat het snelle held're water

 

der Dunajec over het ver bestaan

 

van ridders en van roof. Niemand verlaat er

 

zijn huis als 't avond wordt bij volle maan.

Dan vechten weer de Polen met d'Hongaren
in nevels, om het recht van hun bestaan.
Zoo'n slacht is vol van duistere gevaren.
Kom Irka, zullen wij nu huiswaarts gaan.

Cuun v.d. Steene