De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 448]

Pierre Kemp
Kleine gedichten

Er is op straat wat blauw verloren
Onder de groote blauwen van den dag.
Het wordt als hoor ik kinderkoren
achter een blauwe vlag.
Ik zie me nu in de ruiten staan
vergulder dan ik naar huis ben gegaan.

Om de lippen wordt het weer donker.
De woorden verloopen onder de boomen
als ze nog worden vernomen.
Ik luister: de grens van de menschen komt aan
zonder trommel of vaan.

Er worden groote groenen om mijn oogen
onder de zon op het water bewogen.
Er is een optocht van planten en licht
langs het staketsel van mijn gezicht.
De planten gaan langzaam voor mij open
en doen zich dan schielijk dicht.

Ik merk aan het ruischen dat het middag is
en ik ben nog zoo ver van den nacht.
Nu moet ik nog eerst door de avond gaan
en ik weet niet wat mij daar wacht.
Er komen dan andere boomen te staan,
boomen waar niemand onder lacht.

[p. 449]

Klaprozen

 

De zon staat klein en scherp over het koren.

 

Ik heb het gouden sleuteltje nog niet verloren,

 

het gouden sleuteltje dat ieder kind

 

op het kastje met zijn droomen vindt.

 

Nu moet ik het wel alle dagen dragen

 

voorbij de banken, de fabrieken, op het spoor

 

en even vaak mezelf vragen

 

waar dient het voor?

 

Het is nog goed er mee in de hand te staan

 

voor klaprozen die stil in 't heete koren staan.

Ik zie in de zwarte figuren
van die vogels hoog en luid
geen magische avonturen
meer aangeduid.
Zij vliegen om ergens te vreten
in een gespitsten trek
en teekenen elkander de beten
met een rauwen schreeuw van den bek.

Lambert Simon