De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 408]

Pierre Kemp
Kleine gedichten

Het land ligt in langere horizontalen
al naar het licht van de stad vervloeit
en uit de verspreide verkeersvocalen
een groene stilte groeit.
Een reuk van gemalen bloemen staat
aan iederen kant van de leemen straat.

De wildste lichten liggen al lang in de bloemen
en waar er nog een drijft wordt het gedragen door een bij,
die in haar gulzigheid maar rond blijft zoemen
en het vergeet in eenige akolei,
waar het nog smeult tot een laat kermiskind
de laatste flikkring onder maneschijn bedolven vindt.

Het groen stoot met den avond nog eens op
en valt dan met zijn bloemen in
en waar daareven nog een landschap stond
vlot nu een zwarte tint.
En waar daareven nog een vogel floot,
fluit nu de wind.

De bloemen staan in een blauwe ronde
tusschen de dennen en onder de maan.
Alle dingen hebben nu dat wezen,
als er staat in duistere boeken te lezen,
al hebben ze niets gedaan.