De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 66]

Pierre Kemp

Rond dat woord heb ik al veel geloopen
als om een hoogen toren zonder deur.
Oud zal ik er nog om worden,
oud in mijn sleur,
want nimmer zal ik het gelooven:
in zulk een toren staan de deuren boven.

In den avond komen nog wat vrouwen
uit lila stof gevouwen
langs het raam.
Waar zij gingen hangt haar glazen naam
tusschen de boomen
aan den spijker van een ster.