De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 65]

Pierre Kemp

De dag staat zoo strak, zoo inkoop-blauw
en zilver over de dingen geklokt.
De prijs van het schoone in man en vrouw
is tegen hun voorhoofd geblokt
en over hun borsten hangt als een sjaal
met andere blokken mat-rood
de teekening van hun ideaal
en de franjes van vlak voor den dood.

Mijn vrienden de lampen op de perrons
met hun groene en roode gezichten.
Handen kan ik hun niet geven,
maar zij hebben toch het leven
van op de stations.

Soms komen er lichten
groen als de maan
voor de gezichten
van de menschen staan.
Hun oogen blinken over de vlam
als die van een lijk naast een boterham.