De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 31]

A.J.D.v. Oosten
Drie-koningen triptiek

De wereld

Voor Anton van Duinkerken

De storm doet de huizen beven,
de wereld kraakt overal;
wij allen zijn prijsgegeven
aan de macht van het verval

De Driekoningen komen getogen
berooid uit hun onbekend land;
hun goed vertrouwen heeft hen bedrogen
of hun verregaand onverstand.

Wat wegen hun vreemde deviezen
en hun heilige onnoozelheid,
bij den ernst van onze verliezen
in dezen ontgoochelden tijd?

Wij voelen voor hun symboliek en
zijn hun doel niet kwalijk gezind
- in ons hart zijn ook wij katholieken -
maar onze zaken gaan vóór het Kind.

[p. 32]

De koningen

‘Gij ziet hoe de wereld verslagen
en in zorgen verloren is’

‘Zij beseffen niet dat dezer dagen
hun Koning geboren is’

‘Het is zelfs veel dwazer: er is er
niet een, die het Kindeke vond’

‘Zij leven, lijkt mij, ongewisser
en armer dan wij, dezen stond!’

‘Hun gemoed is goed, volgens hun spreken,
maar hun doen tegenovergesteld’

‘De Ster is voor hen niet het teeken,
zij letten alleen op geld’

‘Zij willen hun zieleheil boeken
uit hun minderend dividend’

‘Komt, laat ons den Geborene gaan zoeken,
als Kind noch als Koning herkend.’

[p. 33]

De aanbidding

Toen de voorste der Koningen knielde
- een oud en vermoeid philosoof -
ervoer hij hoe 't Kind hem bezielde
met de kracht van een nieuw geloof.

De tweede, in verwonderd aanschouwen
- een rechtvaardig en wijs econoom -
verkreeg van het Kind nieuw vertrouwen
in zijn vluchtenden toekomstdroom.

Den derde, die zwijgend bleef wachten
- een dichter, misprezen en trotsch -
gaf 't Hemelsche Kind weer het zachte
heilig licht van de Liefde Gods.

't Kind zat met Zijn Moeder in 't midden,
Sint Joseph stond stil achteraan,
de Koningen bleven lang hen aanbidden,
en wij zullen buiten staan!