De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 19]

M. Nijhoff
De gesternten

Geen beer, geen stier, geen zwaan, geen heilig leven
In stippen opgetild, beklimt de wacht
Sinds aan het nachtgewelf werd aangebracht
Het marteltuig waarmee we een moord bedreven.

Daar straalt de roede, daar verdruppelt zacht
De doornenkroon haar licht, daar hangt te beven
Spons, hamer, spijkers, schitterend geschreven,
De speer, nog trillend met zijn lange schacht.

Gekruisigde armen, achter dit gefonkel
Onzichtbaar, strekken zich vertwijfeld uit
De ruimte in van 't volslagen hemeldonker.

Nog steeds hoort hij den haan, nog altijd stuit
De dobbelsteen op 't graf, en 't laf gemompel
Van rabbi en romein is nog niet uit.