De Gemeenschap. Jaargang 7

[p. 362]

Leo van Breen:
Het kind

Als een hondje dat wordt uitgelaten,
mag hij 's avonds in de tuin, heel even
met zichzelf over zijn kinderleven
en zijn kinderlike zorgen praten.

Nu is hij een kleine jongen, later
zal hij in de schaduw van de linden
vast en zeker eens het sprookje vinden,
dat nu wegvlucht over 't vijverwater.

Zal hij alles waar en heilig weten
wat onzeker schroomt en schemerende
in hem droomt. De stem: ‘Naar binnen!’ En de
zware deur wordt dreunend dichtgesmeten.