De Gemeenschap. Jaargang 7

[p. 72]

Jan H. de Groot
Papaver

Vlam, ontsprongen aan een raadloos hart.
verkoold van hartstocht, en een wreed begeeren,
Vervloekte lust tot schaamloos triomfeeren
Gij scheldt de groene wereld om u zwart.

En drinkt vergif uit zuiver zonnelicht
En vouwt uw vlammen open naar het leven.
Dan gilt tot God uw kreet om een vergeven.
Vergeefs, de gouden poorten sluiten dicht.

Ter hel verdoemd, in een volslagen overgave,
Geeft gij uw brandend lijf ter blussching aan de wind,
Zinlijke Sater die u om en om zal keeren.

Een zwarte bruiloft en gij valt ten grave
De bruigom heeft uw lichaam slechts bemind
Glimlachend laat hij u, u zelf verteeren.