De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 432]

Pierre Kemp

De god van mijn handen
wil maar niet bedaren.
Hij ijlt en maakt op de lucht gebaren.
Hij grijpt de wanden van mijn wangen
uit ik weet niet welk verlangen
om dan in mijn haren te varen
en daar te rusten even
op den braven, ouden kop van zijn leven.

Ik verdom het vandaag om vader te zeggen
tegen wat daar tusschen de sterren hangt.
Ik ben heden niet het kind
en mis wat het kind zoo verlangt.
Morgen zal ik het misschien zeggen, misschien,
maar niet vandaag.
En morgen moet ik nog eerst eens zien.

Joep Nicolas