De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 411]

Pierre Kemp

Eens kom ik met mijn dierenhuid omhangen
voor U staan
en voel ik aan de gloeiing van mijn wangen
al wat ik deed en wat niet ik heb gedaan.
Mijn God, ruik eerst eens aan mijn haren in zulk een zon
en oordeel dan, of ik wel anders kon!

Ik geef het handen in den dag,
ik geef het handen in den nacht,
al kan ik het somtijds slaan
en van mij laten gaan.
Ik kan er om lachen in den nacht,
ik kan er om lachen in den dag
en 't laten vragen:
wat heb ik je gedaan?

Met korven om manen in te vangen,
met bussen vol gezangen,
met potten om lichten in te drogen
reis ik langs de oogen van het land.
Met doozen zonnen,
met klanken in tonnen
en glazen gedichten in iedere dwaze hand.
Waar ik mijn armen ook rek,
ik ben overal gek.