De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 279]

Vic. Reinders
Afscheid

Om den hoek der straat, waar zwoele nachtwind brak,
verwoei zijn stem - als van een die sprak
in een doom -: Vergeet mij kind,
de wereld is wijd en nimmer vind
ik de rust aan je rustige hart.

Hij ging; toen werd de nacht zoo zwart
van eindelooze eenzaamheid.

Ik hief het hoofd en heb niet geschreid
om mijn verlatenheid - maar 'k wist:
dit was het eind mijner jeugd, mijner vreugd....

'k Heb niet geschreid....