De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 278]

Gabriel Smit
Licht

De morgen: en het licht zóó streelend in de dingen,
- vermoeide teruggekeerden uit den nacht -
dat door mijn handen klein en onverwacht
een vreemde melodie begint te zingen:

een schreien, brekend, - maar zeer zacht -
want wij zijn angstig voor dit glanzend dwingen:
Uw licht, hèt licht, in wondere wisselingen....
wij weenen in Uw teedere overmacht....

en deze pijn, die schrijnen blijft en smeeken:
God, voor dit hart zijt Gij te groot;
vergeef ons onze schuld, ons zwakke breken -

de morgen: en de dingen schriklijk groot
en bevend nog.... tot het verlossend teeken:
je lichte handen om het lieve brood.