De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 271]

Man Arnet:
Meer dan een provincie....

Een heele provincie,

- méér dan een provincie -

is tusschen ons.
Wij, die elkander ééns ontmoetten
waar zullen we'elkander weer begroeten?

- Een heele provincie,

méér dan een provincie,

is tusschen ons. -

Ik zou willen zitten aan je bed vannacht
en slaapliedjes reciteeren,
week en sentimenteel,
en jou met 'n traan op je wimpers
in slaap willen zingen.
Ik wensch te veel:

een heele provincie,

en méér dan een provincie,

is tusschen ons.

Ik wou bij je ontwaken morgen vroeg
naast de zon voor je venster staan
en je langzaam ontluiken gadeslaan:
uit je vredige droom
naar de angstige droom
van 't leven.

Maar een heele provincie is tusschen ons.

[p. 272]

 

Ik zou willen als je wandelen ging

 

zon-omhuld in een heg te staan

 

en opeens mijn groet naar je uit te slaan

 

als je langs mij kwam.

 

Maar een heele provincie is tusschen ons.

 

 

 

En was 't alleen maar die provincie:

 

treinen, bussen, telefoons,

 

en duizende banden zouden ons binden,

 

- ik zou de weg naar je hart wel vinden;

 

Maar méér dan een provincie is tusschen ons.

 

 

 

Een booze Revérende Mère en 'n groote poort,

 

een portierster met 'n bos van sleutels

 

(ik zou buiten voor de poort moeten staan,

 

en niet één blik naar binnen mogen slaan.

 

Want naar jongens kijken, zegt de Rév. Mère

 

is doodzonde. -)

 

Maar toch: dan was je niet zoo ver.....

 

 

 

Maar: ik zou willen weten, dat je gelukkig was,

 

dat je, zèlfs achter zoo'n poort, gelukkig was.

 

- dan zou ik in je gedachten willen lezen:

 

waarom zou dat meisje gelukkig wezen?

 

en 't antwoord....

 

maar nee:

 

'n heele provincie

 

en méér dan een provincie

 

is tusschen ons.

 

 

 

(Heilige Lucia, bid voor ons!)