De Gemeenschap. Jaargang 5

[p. 362]

D.A.M. Binnendijk:
Jezus consolator

Het kind gaat leven in haar steenen armen
En strekt de handen en verheft de stem,
Die langzaam zwellend tot een requiem
De klanken schakelt in een streng erbarmen.

De mannen schrijden en zij hooren niet
Het troostend slotwoord en den heldren zang
Van 't kind, dat bij zijn moeder warm en bang
Terugzinkt na zijn onbegrepen lied.

Nu staat Maria met het hoofd genegen
Beschermend en verteederd met het kind
Bij 't woud, dat ving zijn bede in den wind,
In blauw en goud, stil in den kouden regen.