De Gemeenschap. Jaargang 5

[p. 226]

Theun de Vries:
Donker gezang

De geniën die wijd en stralend vliegen
nijgen hun tochten naar beschemerde aarde
en gaan te loor in lage nadagwolken.
Nachtschaduwen bezoomen 't vergezicht.
Er zwerven dooden om verlaten dorpen.
Driftige stroomen stollen zwaar en traag.
Nu somber rood de gloed der herfstzon breekt
bloedt Christus' hoofd aan 't kruishout in de dorens
en huiverend vervreemden overvalt ons;
angstig verdooven wij ons hart tot slaap.