De Gemeenschap. Jaargang 5

[p. 157]

Anton van Duinkerken:
Vondel-herdenking

Zij hebben, verhevene Vondel,
het schone uwer taal gewaardeerd,
maar hadden 't eenvoudigst begrijpen
der taal van uw schoon nooit geleerd.

Zij loofden zichzelf in veel dingen
waarvan gij het voorwerp zijt:
hun leerstoel, hun aantekeningen,
hun vondsten, hun vak en hun vlijt.

Doch had men u heden te lezen,
geen hunner erkende u zo groot;
zij hebben u, Vondel, geprezen
als tweehonderdvijftig jaar dood.