De Gemeenschap. Jaargang 4

[p. 371]

Leo Sluijs:
Betoovering

Wie van de donkre waatren drinkt
Vervalt in murmelend gepeins.
Een watten stilte in hem zinkt,
Een matheid van vol goeden wijns -

Behekst staart hij verwonderd rond
Met oogen van afghaansch turkoois,
De spiegel toont een moeden mond
Maar schrikt voor al het verder moois....

Wat is dit leven... ‘stille kracht’....
Dat zoo zichzelf ten-einde drijft -
Waar is, wie is die groote macht,
Die vol-maakt maar die overblijft!

Geen dag-droom werd ooit zoo reëel:
Het leven raakt vervuld o God -
Dit arme hart torst een tevéél
Of slaapt het in een tooverslot....?

Maar ergens in zijn achterhoofd
Heeft hij aan wonderen geloofd.