De Gemeenschap. Jaargang 2

[p. 329]

Potemkin

in het zwarte stuiven van de ruimen,
in de bedorven slaaplucht van de bak,
op de boegspriet waaronder de wateren schuimen,
voor het roode vuur, dat zingend openbrak:

tusschen de spiegel en de steven
in het harde duister van de haat,
werd het bloed tesaam gedreven
in een nieuwe, ongekende maat.

En toen de wet brak die de vaders leerden:
van eindelooze dienstbaarheid;
toen de tijden zich in één seconde keerden:
een front van moedige wanhopigheid,

het bloed is gaan zingen: een nieuwe zang
die duurde een nacht en een wereld lang

toen draaide op de verre horizon
de hooge boeg van het schip;
een stijl en bergachtig land begon
aan een vreemde, verlaten klip.

als nieuwe dieren tastten de loopen
van het kanon
het licht kwam de hooge zeeën doopen,
de dag begon.

ALBERT KUYLE