De Gemeenschap. Jaargang 1

[p. 61]

Nacht

De gore vogel der nacht
boort mijn brein af.
Dit verstikkend draf,
die felle vlerk op weeke strot,
worstelend om Uw kracht, God,
in de heete sheherazade
der donkere uren
van dit vroege graf,
om een witte genade:
schel pantser voor het diepe gluren
en de dwingeland tegen het bed
tergende klop.
Richt mij toch op,
als uw aartsvader achter de rivier,
die mijn handen bedelend schuif langs den muur
vreemd en eenzaam
bleek als papier
in den zwarten tuimel
van het wentelend uur.

De aalmoes der witte genade:
aan den killen wand de smart van het kruis
en een krans van kralen
brachten mij thuis.

JAN ENGELMAN.