De Geldersche nachtegaal


Het Spinstertje. 'k Zat laatst te spinnen al voor myn deur, Wanneer een jongeling fraai van leden, Met twee schoone oogjes bruin van kleur My groette vol bevalligheden, Ik kreeg een blos, en ik begon, Ten minste ik hiel me als of ik spon. bis. 2[regelnummer] Hy knikt' my vriendlyk goeden dag, En naderde my met vaste schreden, Ik brak vol schrik myn draadje, ach, En voelde een beving door myn leden, Ik knoopte 't ras zoo goed ik kon, Ten minste ik hield me of ik spon. bis. 3[regelnummer] Hy zette zich teeder nevens my, Ik hoorde hem 't fijne draadje roemen, En schikte al nader by, Zyn mond dorst my zyn liefje noemen, 't Was wat ik deed, of wat 'k begon, Al broddelwerk wat ik spon. bis. 4[regelnummer] Hy vatte me teeder by de hand, En zwoer sinds hy hier was gekomen,
[pagina 34]
Had hy nog nooit door 't gansche land, Zoo blank zoo schoon een arm vernomen; 't Was wat ik deed, of wat 'k verzon, Niet mogelijk dat ik verder spon. bis. 5[regelnummer] Hy sloeg zyn arm fluks om my heen, En drukte een kus op myne wangen, Welk meisjes hart al was 't van steen, Zou niet naar zulk een kus verlangen? Was 't vreemd dat hy myn hart verwon? En ik in 't eind niet verder spon? bis.