De Geldersche nachtegaal

Minneklagt van een meisje.

Wijs: O liefde! bron van 't leven.

Ach liefste zoet geprezen!

Waarom verlaat gy my?

Ik was het die voor dezen,

Ging wand'len aan uw zy;

Wat stoot u heden van my af?
Gy doet my dalen in het graf,

Ach neem my weder aan.

'k Kan zonder u niet leven,

Ach wees met my begaan,

Is al myn hoop vervlogen,

Win ik niets op uw hart

Moet ik in droefheid smooren

Ondragelyk is myn smart!

[p. 15]

 

Waar of ik ga, waar of ik sta,

 

Uw beeltenis volgt mij altoos na;

 

Door liefde aangespoord,

 

Ach! troost my, eer ik sterve,

 

Ik bid geef mij uw woord.

 

 

3

Kan ik door al me smeeken

 

Bij u geen troost ontvaân;

 

God zal mijn liefde wreeken,

 

Ik kan niet meer bestaan;

 

'k verlang nu niets meer dan den dood,

 

Die 't leven afsnijdt klein en groot,

 

O dood! kom met uw seis,

 

Snijd af den draad mijns levens,

 

Haal mij in 't Paradijs.

 

 

4

Neen, neen, mij uitgelezen!

 

O pronk van meisjes veel,

 

Gij hoeft niet meer te vreezen,

 

Ik neem u tot mijn deel,

 

Gij wordt mijn vrouw, ik word uw man,

 

Niets dat ons meer weerhouden kan,

 

O engel vol min!

 

De dood alleen kan scheiden,

 

Toon mij u wedermin.