De Geldersche nachtegaal

De Visscher met zijn Meisje

Als de zon is uit de kim gerezen.

Ga ik met mijn hengelroe,

En wat bij 't visschen meer moet wezen,

Naar de ruime plassen toe,

Om een baarsje te verrassen,

[p. 16]

 

Vrolijk in het schomm'lend riet

 

Langs 't walletje groen bewassen,

 

Stoort de visscher niemand niet,

 

 

2

Hier laat ik mijn aasjes zinken,

 

Met mijn pijpje in den mond;

 

Waar is de flesch, ik moet eens drinken,

 

Een klein slokje is gezond;

 

Maar wat zie ik door de boomen?

 

Een lief meisje, hoort zij zingt,

 

Daar haar stem bij 't herwaarts komen,

 

Vrolijk in mijn ooren dringt.

 

 

3

Kom wat nader aardig meisje?

 

Zet u hier in groen wat neer,

 

Zusjelief kom drinkt een reisje,

 

O wat is 't bekoorlijk weer!

 

Rust hier zacht en zonder kommer,

 

Want gij schijnt alreeds vermoeid,

 

Rust hier zacht in koele lommer,

 

Zie hoe lieftijk 't stroomtje vloeit.

 

 

4

Neen, o visscher! al die streken

 

Van de visscher uit de stee,

 

Zyn my meer dan eens gebleken,

 

Laat my gaan want ik moet heen;

 

Wat zou wel myn vader zeggen,

 

Als ik hier myn tyd versleet,

 

Daar 'k hem achter ginsche heggen,

 

Maar myn komst verlangen deed.

 

 

5

Slechts één kusje, o myn schoone!

 

Gun dat ik een korte poos

 

U myn liefde en vriendschap toone,

 

Lief zoet meisje wordt niet boos.

 

Slechts een kusje, o mijn engel! -

[p. 17]

 

Zij ontvlugt mij, o wat spijt!

 

'k had een baarsje aan mijn hengel,

 

Maar helaas! nu ben 'k kwyt.

 

 

6

Nu moet ik mij vergenoegen

 

Met een baarsje uit het riet,

 

En ga mij weer tot visschen voegen,

 

En stoor my aan de meisjes niet;

 

Laat die meisjes vrij maar dwalen,

 

Zoo bevallig en zoo kuisch;

 

Ik zou de reis wel duur betalen;

 

En komen zonder baarsjes thuis.