De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin

Minnaers Klagt.

Stem: Courante la Bare, &c.

VAer wel trouw’looze daer gy zyt,
Ik die u menigmael myn Trouw gezworen
Heb, en had voor myn Lief verkoren,
‘k Verfoey met recht myn schoon’ verslete tyd:
‘k Noemden u eertyds mynen Engelin,
Maer nu met recht myn grootste Vyandin;
O Mond waer in myn vreugde was te vinden!
Of al myn pijn Die beminden Is myn nu fenyn.

Past gy niet meer op Eer noch Eed?

Toch ’t schijnt een aerd te zyn uw aengeboren,
Foey my, die alles van te voren,
Wel wist, dat ik u ooyt die Eer aen deed;

[p. 62]

 

Daer ik u nevens myne zy,

 

So menigmael Geplaest heb, en aen dy;

 

De Eer die gy niet waerd zyt heb bewezen,

 

Foey ligte sin In u te leezen Door uw geyle Min.

 

Schoon dat ik niet in Prael noch Pracht,

 

Mocht nevens hem in het gezelschap komen,

 

Ik hou het ook weer met de Vromen

 

Die meer by God dan d’Werelt zyn geacht:

 

’t Is hier wel voor een korten tyd,

 

Maer denkt wanneer de Ziel van ’t Lichaem scheyd,

 

Hoe veel gy dan sult hebben om te lyden,

 

So langen tyd   Daer we ons verblyden:

 

In   der   Eeuwigheyd.