De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
(1718)–Anoniem De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd godin–
AuteursrechtvrijStem: Ontwaekt schoon Herderin.
NOyt heeft men raerder kuren Gehoort ofte gezien
Als nu gewis Gebleken is,
Dat men heeft sien geschien,
Tot Amsterdam verheven Op de nieuwe Heere gragt
Is deez’ Klugt bedreven Die hier wert in ’t ligt gebragt
Daer is een Weeuw woonagtig,
Die eene Dochter had,
Hielden twee Meyden tot haer dienst,
Seer ryk van Goed en Schat Annatje had een Vryer
’t Geen Mamatje niet en wist,
Syn Ambacht was een Snyer,
Sy bedogten t’zaem een list.
De Moeder was wantrouwig Al op haer dogter jent
Annatje mocht noyt zyn alleen Of sy was daer ontrent
Sy mocht geen Ionkers lyen,
En wou aen niemant toestaen,
Om haer dogter te vryen Of in ’t minst’ te spreken aen.
Hoord wat Annatje dede, Nam met haer Vryer raed
Als dat hy hem verkleden sou,
Al in een Vrouws Gewaed,
Dat sy een Meyd sou hueren,
Voor een Naeyster aen haer goed,
Hoord wat vremde kueren Dat de zoete liefde doet.
| |
[pagina 60]
| |
Annatje en Mamatje Die gingen heen met vlyt,
Na de Besteester wilt verstaen,
Te kyken na een Meyd Daer vonden sy die Vryster,
Die voor Naeyster dienen wou, Annatje had te byster,
Sin in deze Naeyster gou.
Sy Accordeerden spoedig En Anna was verblyd,
De Naeyster die kwam in haer Huer,
Ses weken voor de tyd Sy moest het goed bekyken,
En verstellen altemael,
Naeyen, Wassen, Stryken Voor Annatje principael.
De Naeyster en Annatje Die waren seer verheugd,
Sy naeide en verstelde daer Annatjes goed met vreugd
Sy dagten om geen treuren En voldeden so haer Min
Kusten om te scheuren Dat ging na haer lust en sin.
Sy ploegden Venus akker,
De Min schroomd geen gevaer,
Maer door dat zoet Gekarreszeer,
So raekt Annatje zwaer; Toen waren sy vol sorgen,
Door de zoete Minnestryd Sy hielde ’t nog verborgen
Tot ontrent thien weken tyd.
Want door die zoete handel, So brak de bommel uyt
Annatje wierd so kwips en kwaps,
En wist niet wat ’t beduyd:
Met geuwen ende gapen En kwalikheyd bezet:
Om dat sy hadde geslapen By de Naeyster op het bed.
Mama begon ’t te merken En sprak Annatje aen,
Het is met u niet als te voor Segt wat gy hebt gedaen?
Want ik sie aen uw wezen,
’t Lykt of u ’t water kweld,
‘k Sal u dan doen genezen,
Het mankeerd myn aen geen geld.
Och Moeder sprak Annatje Ik sal ’t u seggen gaen,
De Nayster die gy hebt gehuert Die heeft het my gedaen
Want het is een Vryer Hy biet myn gestaeg syn Trouw
Syn Ambacht is een Snyer,
En begeert myn tot syn Vrouw.
| |
[pagina 61]
| |
De Moeder stond verslagen En sprak jou stoute dier
Dat wist gy van te voren wel,
Gaet roept de Naeyster hier:
De Snyer kwam gezwinde,
Sprak Iuffrouw myn excuzeer Annatje ik beminde,
Sy beminde myn toen weer.
Iuffrouw moest ’t conzenteren,
Haer Dochters Trouw paraed,
Den Snyer wierd gekleed ter tyd,
Gelyk een Heer van staet Sy gingen t’zamen trouwen
Dingsdag ’s morgens in de Kerk,
Men sag de Bruyloft houwen,
Wel van honderd menschen sterk.
Moeders naem wilt weten Is Iuffrou vander Laen
Dit Lied dat is alzo geschied,
Tot Amsterdam hoord aen De uytkomst is gebleken,
Op den veertienden Iuny dag,
Waer van dat men sal spreken,
So lang ’t ons heugen mag.
|
|