De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin

Herders Vryagie,

Stemme: Het best op Aerd’ is een gerust gemoed.

CLarinde Lief en waerde Herderin,
Myn eenigst’ al, myn schoone Veld Godin,
Ik heb u nu so lang als Slaef gebeden,
En Hert ook Ziel uyt suyver’ Minzaemheden;
Te Off’ren tragt:...: geheel na Liefdens plicht,
Maer’t schijnt dat gy:..: Herdrin steets voor myn zwigt

Leander wanneer hebb’ ik uw gehaet,

Dat gy uw sulke re’en ontvallen laet?
‘k Heb boven ’t Herderdom u steeds geprezen,
Daer was noyt Haet in myne Borst gerezen:
Maer mids myn Iaer:..: tal was so veer niet heen,
Heb ik met u:..:gebruykt geen Minne Re’en.

Nu van myn Eenigst’ en myn All’ op aerd,

Dewyl wy heden beyde zyn bejaerd,
Om onze Ieugd in zoete Minzaemheden,
In alle Eerbaerheden te besteden,
So bid ik dat:..:gy u in’t kort beraed,
Eer uw Lean:..:der door de Min vergaet.

Leander als ’t dan immers wezen sal,

En ik een hebben moet uyt ’t Herders Tal:
So noem’ ik u myn Lief myn Uytgelezen,
Daer is myn Hand gy sult myn Bruyd’gom wezen;
Wy twee zyn een:..:so ook onz’ Schaepjes mee,
Mengd by de Kud:..:de onder een in Vree.

[p. 59]

 

Iuygd nu myn Ziel met overzoet geneugt,

 

Gy Beemd’ en Weyde zyt met myn verheugd:

 

Iuygd Schaepjes al, verheft uw Waterstroomen,

 

Vlecht Kransjes, en verheugd uw Bos en Boomen,

 

Nu dat myn Ziel:..:is in een volle rust,

 

Och Lief Clarin:..:de eens op Trouw gekust.