De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin

[p. 32]

Vreugden Lied, Op het Teekenen van de Vreêde, tussen den Koning van Spanjen, en de Hoog Mog: Heeren Staaten Generael der Vereenigde Nederlanden; geteken tot Utrecht den 26. Juny 1714. waer op den 27. dito in ’s Gravenhage groote Vreugden is bedreven.

Stem: Ik Vryden een Meysje teer.

MAekt nu vreugd aen alle kant,
Kom gy Oude Batavieren,
Steekt Piktonnen in den brand,
Laet nu de Vuurwerken zwieren,
Dankt den Heer met veel ootmoed,
t’Zamen voor het groote goed,
Dat hy nu ons Neerland doet.

Kom Mercuur en maek geluyd,

Fama blaest op de Trompetten,
Dat de vreugde toch klinkt uyt:
Nu dat Mars syn Oorlogs Wetten,
Gants verbroken zyn tot niet,
Over al men vreugde siet,
Door het Nederlands Gebied.

Nu de lang gewenste Vree,

Weer met Spanjen is gesloten,
Tot blyschap van Land en Stee:
Ia tot vreugd van kleyn en grooten,
Koopman schept nu goede moed,
Laet uw Schepen vol en soet:
Nu Uytvaren met ‘er spoed.

Na het Oosten ende West,

Na het Noorden ofte Zuyden,
Daer gy ’t maer kond vinden best,
Om te halen schoone Kruyden,
Ende Vrugten abondant De Negotie nu voort plant,
Wederom aen alle kant.

[p. 33]

 

Spaenze Wynen goed van smaek,

 

Haeld die nu naer uw begeeren,

 

Waer mee sich den mensch vermaek:

 

U sal nu geen vyand deeren Ia ook vyge wonder schoon

 

En Rozyne fraei ten toon d’Appel Ciena spant de kroon

 

Spaenze Wolle groot geacht,

 

Wilt die daer te Land gaen halen,

 

Op dat de Wevery met magt,

 

Voort gezet werd in deez’ Palen:

 

Waer door dat den Ambachts Man,

 

Nu in veele Steden dan Wederom Floreeren kan.

 

Texel, ’t Vlie, en ook de Maes,

 

Zyn veel Schepen om te varen,

 

Klaer met meenig nobel Baes,

 

Om steeds door Nephtunis baren,

 

Te Zeylen na veel Havens aen,

 

Met haer Waaren zwaer gelaen:

 

Nu de Vree is op de Baen.

 

Zeeman weest nu heel verheugd,

 

Gy kond nu sonder bezwaren,

 

En met een volkomen vreugd,

 

Nu de gantsche Zee bevaren:

 

Geeft de Heer uw goede wind,

 

Gy wel haest een Have vind:

 

Daer gy inkomt als een Vrind.

 

Dankt nu t’zaem den God van Al,

 

Voor de Vreêde ons gegeven,

 

Op dat wy in ’t Aerdze Dal:

 

Hier noch lang in Vrede leven:

 

Met het Ryk van Spanje schoon,

 

Die tot Utrecht fraey ten toon,

 

Is Gesloten met die Kroon.

 

Nu sal men in korten tyd,

 

Veel schoon Vuurwerk af sien steken,

 

Een ieder toond sich heel verblyd:

 

’t Schijnd de Goden zyn bezweken,

[p. 34]

 

Dat den Staet van Nederland,

 

Met Spanje aen d’ander kant,

 

Sluyten t’zaem den Vreêdens Band.