De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin

Een Nieuw Amoureus Liedjen.

Op een Nieuwe en Aengename Voys.

MYn Lief is niet als ik gezint,
Sy sal niet licht van Liefde sterven,
Sy is contrarie als de Wind,
Nochtans kan ik haer kwalik derven.
Want haer bywezen is myn so zoet,
Dat sy my dikwils treuren doet.

Als ik haer om een Kusje kwel,

Dan seyd sy Lief laet ons wat praten,
Het weygeren staet haer wonder wel,
Nochtans kan ik geen Kussen laten,
Want haer bywezen is myn so zoet,
Dat sy my dikwils Kussen doet.

Ik hebb’ haer nu so lang Gevryd,

Indien ik dorst ik sprak van Trouwen,
Als ik denk om de Liefste myn,
Kan ik myn van geen Kus onthouwen,
Want haer bywezen is myn so zoet,
Dat sy my dikwils treuren doet.

Ik wil, ik sal, ik mach, ik moet,

In Eeuwigheyd niet van haer scheyden,
Als sy maer seyd gaet heenen doet,
Dan gaen ik datelyk myn bereyden:
Contrarie is het mogelik,
Als ik om ’t scheyden denk ik schrik.

Ik seg dat Philis waerde Maegd,

‘k Sal altyd Liefde tot uw dragen,
En toonen dat ik ben jouw Slaef,
So wel by nachten als by dagen,
Want u afwezen is myn niet goed,
Want gy myn dikwils treuren doet.

[p. 35]

 

Eer sal het Water staen in brand,

 

Eer sal het Vuur van kou bevriezen,

 

De Lucht met boomptjes zyn beplant,

 

Eer ik myn Liefde sal verliezen,

 

Eer sal de Hemel zyn de Hel,

 

Eer ik haer uyt myn sinnen stel.

 

Tieter uw woorden zyn konstant,

 

Daerom kom ik u nu te baten,

 

Toond myn uw Trouw tot Onderpand,

 

So behoefd gy geen meer te praten,

 

Als gy myn dan altyd blyft by,

 

Hebt gy uw Philis aen jou zy.

 

Myn Lief ik zweer jou by de Goo’n,

 

Dat ik nimmermeer sal derven,

 

Ik blyf dankbaer voor uw Perzoon:

 

Wy hoopen saliglyk te sterven,

 

Blaest met Basuynen overluyd,

 

Dat Philis is myn waerde Bruyd.

 

O Heer wy danken u te saem,

 

En bidden dat gy uwen Zegen,

 

Wilt geven over ons bekwaem:

 

Op dat wy salig mogen leven,

 

Blaest met Bazuynen overluyd,

 

Sy is myn Vrouw maer niet myn Bruyd.