De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin

‘tZamenspraek, Tusschen een Jongman en een Jonge Dochter.

Stem: Myn Ziel maekt groot den Heer.

HEt was een jonger Helt Syn hert was hem gestelt
Op een Iongvrouw seer schoone,
God groet u jongvrouw fyn Gy staet in’t hert van myn
Boven all’ spand gy de Kroone.

[p. 30]

 

Ionger Held laet ’t vryen staen Het is voor u gedaen

 

Gy kond my niet verheugen Een ander moet dat zyn,

 

Dat sig vervrouwet myn Gy moet wat lager bouwe.

 

Iongvrouw spreekt niet so stout,

 

’t Gebeurd wel menigfoud,

 

Dat hooge bergen dalen Al staen uw Roosjens fier,

 

De Ryp kan komen schier Verniele altemaele.

 

Myn Roosjens seg ik saen Die zyn seer wel gedaen

 

Sy staen op groene struyken,

 

Al kwam de Ryp by nagt En beneemtze haer kragt,

 

Nochtans sult gy ’s niet pluyken.

 

Een weynig tyds na dien Heeft men haer treure sien

 

Sy heeft consent gegeven In haer liefs armkens blank

 

Lag sy een tyd niet lank Des magze treurig leven.

 

Nu segt my Iongvrouw fyn,

 

Waer nu uw Rooskens zyn?

 

Dien ik niet moeste pluyken Te niet zynze gebragt;

 

Vergaen is al haer kragt Sy staen op dorre struyken.

 

Myn ongeluk end’ eer Heeft my bedroevet seer

 

Lief wilt my niet verlaten Een woord had ik gezagt,

 

Dat gy my in schande bragt Lief wat mogt u dat baten

 

Iongvrouw gy sprak so stout,

 

In hoogmoet menigfout:

 

’t Werd namaels wel gewroken,

 

Ik bood uw Trouw en Eer:

 

Doe dagt het uw oneer Nu is ’t uw opgebroken.

 

Het is wel myne schuld Nu hebt met my geduld,

 

Verschoond my nu ter eere Ik was nog jong ende slegt

 

Ik verstond de saek niet regt,

 

Dies rouwd myn Liefde seere.

 

Had gy ’t verstaen in ’t goed,

 

Doe ik uw Trouwe bood:

 

So had gy eer verkregen Nu is’er niet geschied,

 

Nu leefd gy in’t verdriet Nu is’t my niet gelegen.