De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
(1718)–Anoniem De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd godin– AuteursrechtvrijOp een Nieuwe Voys.
IK bender gegaen aen een groene kant,
Om te gaen soeken mynen beminde,
Die ik dan op het laetste vand,
Maer so dra ik haer wierd gewaer,
So nam sy 'er de vlucht van daer:
Het was om dat de groote liefde,
Niet sou komen in 't openbaer.
| |
[pagina 28]
| |
En al wat ik riep en niet en riep,
Coridon bleef 'er gestadig in 't Iagen,
Sy was doof en hoorden 't niet,
Sy sloeg haer Oogjes na de lugt,
En riep met een droevig gezugt:
Cupidootje wilt door schieten,
Het Hertje van Vrouw Venus Wigt.
Ik bender gekomen aen eenen Stroom,
Ik ben gegange om myn te verhange,
Van disperatie aen eenen Boom,
Cupidootje die sprak myn aen,
Weest daerom so niet bela’en,
Ik sal haer met myn Pylen schieten,
Als ik voor dezen wel heb gedaen.
Cupidootje die nam 'er syn boog,
Al met syn Pylen en hy ging schieten,
Dat het door haer Hertje vloog:
Toen riep sy in al haer pijn,
Och! waer mach 'er myn Minnaer zyn?
Daer ik eens by plag te vluchte,
Och! mocht ik 'er eens by hem zyn.
Toen hiel sy stil en sy zeeg neer,
Ik sprak beminde schoone Clarinde;
Laet ik eens boeten myn begeer:
Want gy werd ‘er van myn bemind,
Hoe kond gy ‘er soo’n Eerbaer Kind:
Laten sterven sonder te minnen,
Een die u eertyds heeft gemind.
Daer op so schoot sy myn een Lag,
Haer Kaken bloozen als roode Roozen,
Dat verheugde myn gemoed,
So ik aen haer weezen sag:
Haer Oogjes zyn vol minne gloed,
En het deed myn hert en sinnen,
Haken na de Liefde zoet.
| |
[pagina 29]
| |
Sy was verwonnen door de Min,
En liet myn smaken haer rooder Kaken,
Na myn volle lust en sin,
Iongman sey sy staek uw smert,
Gy hebt verwonnen myn jong Hert:
Ik sal u weder Liefde toonen,
Want ik ben in Min verwerd.
Toen hebben sy in zoete lust,
Malkander omvangen met verlangen,
Tot sy raekten in de rust:
Door de zoete Minne kragt,
Daerom Cupido niet veragt,
Hy doorschiet uw Hertje van binnen,
En doet uw buygen voor syn magt.
|
|