De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin

[p. 26]

De Uyterste Wil of Testament, Nagelaten van een Linne Naeyster, zynde een jonge Dochter, genaemd Cornelia Saryn, dewelke vyf en twintig Jaren oud zynde, van Liefde is gestorven.

Voys: God groet u goeden morgen Herderinne.

GY Dochters die noch zyn in ’t Maegden leven,
En lyden door de Liefde veel Torment,
Hoord wat u tot een leerling is gegeven,
En is Beschreven in een Testament,
Van een reyn Maget Die haer beklaget,
Om dat sy sterft vol rouw   Sonder te zyn een Vrouw.

Deez' Maget was al vyf en twintig Iaren,

En wierd verzogt al van meenig Minnaer,
Uyt reyne Min en Liefde om te Paren:
Terwyl haer groene Ieugd in ’t bloeyen waer:
Maer door ’t beminnen Van veele sinnen,
Wist sy in dit geval Niet wie sy kiezen sal.

Sy wierd so hevig hier door Liefde bestreden,

So dat sy raekten krank van ’t Minne Vier,
Al wat Doctoor of Apotheker deden,
Haer Drank en Kruyden baten niet een sier,
De Medecynen Kon niet verdwynen
De pijne die haer let Waer van sy lag te bed.

Sy liet by haer straks een Notaris komen,

En deed’ hem Schryven daer een Testament.
Eer haer Verstand en Kennis was benomen,
Op dat haer Wil op ´t lest sou zyn bekend:
Haer Nicht tot Erven Eer sy sou Sterven,
En voorts Gelegateerd So als sy het begeert.

Aen veertien Dragers die haer soude dragen,

Na ’t Graf wanneer de Dood haer Mond beklemd,
Van goed fyn Linnen na haer wel behagen,
Voor ieder Drager een Bruygoms Hembd,
Die sy ging maken Hoord wat voor saken,
Gemerkt met letters jent De namen die sy kent.

[p. 27]

 

Als sy dit alles so had doen beschikken,

 

Is sy Gestorreven niet lang daer aen,

 

Men heeft haer Kist met Bloemen gaen Bestikken:

 

En voort besteld wie haer sou dragen gaen,

 

Het stond te leezen Wie het sou weezen?

 

In ’t Testament bekwaem Een ieder by syn Naem.

 

De Dragers die het Lyk droegen ter aerden,

 

Het waren Minnaers van de doode Bruyd,

 

Die haer wel eer hielden in groote waerden:

 

Een ieder was bedroefd om deze Spruyt;

 

Haer Minzaem wezen Wierd noch geprezen,

 

Haer leden heel volmaekt Wierd van niemant gelaekt.

 

Sy hebben op haer Uytvaert eens gedronken,

 

En kregen toen het Loon voor haer bereyd,

 

Aen ieder wierd een Bruygoms Hembd geschonken:

 

Waer door deez’ Maget haer genegentheyd,

 

Klaer is gebleeken Dit is het Teeken,

 

Waer door sy allegaer Wierden bemind van haer.

 

Daerom gy Dochters als gy werd Gevreden,

 

Wilt so veel Minnaers toch niet staen te woord,

 

Op dat gy niet door Liefde werd bestreden,

 

En door de Dood raekt in de Min versmoord,

 

Sonder te Paren Uw Ieugd en Iaren,

 

Verslyten so alleen Uw beste tyd gaet heen.