|
| |
| |
| |
Aria, op de stoute Minnaar.
Wys: Dat slegts myn Minnaar, enz.
1.
't Was op een blyde morgenstond,
Dat ik myn vee te veldwaards leiden,
Ik zag myn lieve Rodermond,
Van jeugdig groen een kransje bereiden,
Toen myn de min, toen myn de min,
't Hart en de zin, 't hart en de zin,
Toen myn beheerste de lieve min.
| |
2.
Ik ging by 't Roosje in 't veld,
My naast haar zy wat nederzetten,
Stoeide met haar en meende de speld,
Van haren halsdoek af te plukken,
Och zei ze neen, och zei ze neen,
Myn Clorimeen, ach Clorimeen,
Gy baard my droefheid en geween.
| |
3.
Mocht ik u schoone blanke hals,
Met deeze hand maar even raaken:
U lieve borsjes rond en mals,
Zyn het die myn ziel doen blaaken,
Ik ben doorwond, myn Rodermond,
Ik ben van liefde geheel gewond,
Gy alleen maakt myn hart gezond,
| |
4.
Ik streelde haar tot dat de slaap,
Haar in het kruid deed nederleggen,
Hier kwam voor my 't grootst vermaak,
| |
| |
Schoon ik 't naauwlyks durf te zeggen,
Ach Hemel, ach! ach Hemel, ach!
Wat ik daar zag, wat ik daar zag,
Baarde my nieuwe minneklagt.
| |
5.
Ik maakte haar halsdoek los,
Haar lieve borsjes zag ik speelen,
Ik meende het was rein genot,
Van deeze min nog meeer te deelen,
Maar zy ontwaakt, maar zy ontwaakt,
Ik wierd gestaakt, ik wierd gestaakt,
Eer ik nog verder was geraakt.
| |
6.
Weg riep zy met u stoute hand,
Zoud gy myn eer en schaamte roven,
Sterf liever in uw geile brand,
Ik zal het vuur der min nooit doven.
Ach ramp en druk! ach ramp en druk,
Nu zien ik wis, ô roodermond,
Nu zien ik wis myn ongeluk.
|
|
Auteursrechtvrij