|
| |
| |
| |
Het hondert en lxix. Liedt,
Over het afsterven sommigher vrienden, welckers namen onder de twee eerste Hooft-letteren begrepen staen: Ende is nu vermeerdert met een Pause van 10. versen, bevatende 10. Personen, welcke alle op een Jaer ghestorven zijn, alsoo de Pest ter selver tijd seer in Hollandt regneerde.
| |
Voys: Daer was een Man inden lande Hus.
IN vreed' en rust met vreughden soet
Comen sy in haer Kamer schoone,
Die hier met een oprecht gemoedt
Wandelen in haren persoone,
Godt salse met des levens Kroone
Vercieren, en met kleeders wit
Sullen sy weyden voor den Troone,
Daer 't Lam met blinckend aenschijn sit.
Met hertelijck verlangen groot
Konden sy haer selven begeven
Tot den lichamelijcken doodt,
Want 't is een ingangh tot den leven,
't Geen and're doet schricken en beven,
Dat was haer even als een feest,
Want God sijn liefd heeft ingeschreven,
In haer herten door synen Geest.
Haer herte Pelgrimagie gingh
Beneden hier, soo 't is gebleecken,
En dat was haer het liefste dingh
| |
| |
Om van het rijcke Godts te spreecken,
Want siet haer herte was bestreecken
Met den Magneet die boven is,
Daerom nae boven stont geweecken
Al haers herten getuygenis.
Kleyn en onnosel in 't aensien,
Ootmoedigh en neder gesoncken,
By velen onbekent mitsdien
Dat sy alleen inwendigh bloncken,
En van genaden vol geschoncken,
In Liefde droncken door 's Gheestes kracht,
Haer woorden als vurige voncken,
Dreven die herten tot aendacht.
Persoonen veel maeckt Liefde een,
En uyt den Gheest komt Gheest te voren,
En waer men is met Godt gemeen,
Daer wert het onderscheyt verloren,
Al wat van boven is geboren
Dat scheydt hem af van creatuer,
En 't laet hem in de Liefde smoren
In dat verteerend' soete vuyr.
Creaturelijck onderscheyt
Is in het onvolmaeckte wesen,
Dan vindmen niet dan duysterheydt,
Maer als de Ziel is opgeresen,
Soo wert sy haest van God genesen,
Al door zijn lieffelijck Aenschijn,
Dies hebben sy vreucht uytgelesen,
Die van 't Lichaem ontbonden zijn.
Wy sien hier wel met oogen aen
Als of het sterven waer een scheyden,
Maer dit kont ghy eensdeels verstaen
Als uwen Geest hem gaet vermeyden,
| |
| |
En als hy keert in d' eeuwigheyden
En alle tijd'lijckheydt ontvliet,
Hy komt dan eerst in vrye weyden
Als hy het aertsche minst aensiet.
Het is natuur een lijden zwaer
Hier goede vrienden te verlaten,
Als wy aensien hoe wy met haer,
En sy met ons in liefde saten,
Maer dit komt ons weder te baten
Van suster, broeder, ofte vrient
Dat sy genieten boven maten,
Daer toe dit leven heeft gedient.
In desen leven eensdeels wert
Prijs, eer, en vreed' in Godt bevonden,
Doch al vermengt met pijn en smert,
Maer als dit sterff'lijck wert verslonden
En dat de Ziele is verzwonden
In Godts volkomen Heerlijckheydt,
Die soetigheydt is niet om gronden
Die sulcken Ziele is bereydt.
Is hier vriendtschap met Godt en Mensch,
Kan hier de Ziele Godt genaken,
Hoe veel te meer sal dan nae wensch
De Ziel het God'lijck wesen smaken,
Ist soet, Godt sien in doncker spraken?
Hoe veel te meer in klaerheydt dan,
Wanneer Godt sal volkomen maken
Daer wy de voorsmaeck hebben van.
Ist niet een oversoete vreught
Personelijck te openbaren,
En geestelijck te zijn verheught
Met al die Hemelsche Heyr-scharen,
Die oyt van aenbeginsel waren?
Daerom o vrienden bidt en waeckt
| |
| |
Op dat ghy daer oock meugt vergaren,
Daer men Godts Liefd' in volheydt smaeckt.
Met Christo zijnd' in 't lijden hier
Wertmen namaels met hem verheven,
Sterven wy met onsen Princier,
Soo sullen wy oock met hem leven,
't Schaed niet wat oordeel menschen geven,
God kent de sijne over al
Die inden Boeck staen opgeschreven
Hy t' sijnder tijd wel vinden sal.
In 't Iaer van ses-en-dertigh siet,
Heeft Godt sijn Roed' in 't Landt ghesonden:
Maer ten was haer tot geen verdriet,
Die van 't lichaem werden ontbonden:
Wel zaligh zijnse t' allen stonden,
In welckers monden // geen bedroch
Argheyd, noch list, werden gevonden,
Maer 't voedsaem Euangelijs soch.
In 't aensien kleyn en ongeacht
Sijn sy die 's wereldts doen afsterven:
Nochtans haer Woordt van grooter kracht,
Bewaert de Ziele voor 't verderven:
Al zijnse hier van goed en erven
Niet rijck, Gezegent haren Geest
Sal 't eeuwig erf van God verwerven,
Om dats' hem hebben hier gevreest.
Rust en vermaeck sal hy ontfaen
Die rijck is in den Geest van binnen,
En geerne laet sijn eygen staen,
| |
| |
Om sijnen naesten te gewinnen,
Die 't dood'lijck vyer, door 't vyer der minnen
Verwinnen kan, en hem verteert,
Gelijck den Herder wijs van sinnen,
Met leer en leven heeft geleert.
Swijght stil ghy Atheisten stout,
Ist dat ghy siet eenige vallen,
Gods Liefd' daerom niet op en houd,
Noch handelt oock by ongevallen:
d' Rechtveerdigh' niet in waerheyt smallen,
Al is haer sterven ongeacht,
De Rijckst' lagh wel in beesten stallen,
En aen het Kruys hingh d' hooghste macht.
Met stilheyd zedigh en bequaem,
Handwercken zy tot haerder vromen:
Eenige zijnd' om 's Heeren Naem
Haer Vaderland en Huys ontnomen,
Zijn met haer haef te hulp gekomen
De vromen, hier en daer verstroyt:
Hoe vol zijn sulcke van rijckdomen?
Al schijnens' arrem en beroyt.
Het kan niet ongeluckigh zijn
Christo in dat deel te gelijcken,
Arm en ellendigh hier met pijn:
Want hy doch seyt, wee u ghy rijcken.
't Is waer, 't moet oock inwendig blijken
Doch siet waerom den Rijcken-man
Het Hemels goed namaels moest wijcken,
Om datmen 't beyd niet hebben kan.
Leven en dood staen in Gods hand,
Indien wy nochtans mochten kiesen,
| |
| |
Wy souden maer ons kleyn verstandt
Niet van de doodt laten bevriesen:
Alsulcke die in gras en biesen
De schaepkens weyden overvloedt:
Doch 't loon en sal hy niet verliesen,
Die 't uyt een reyne Liefde doet.
Is yemandt herbergigh gesint,
Insonderheydt broeders t' ontfangen,
Wanneer Godt hier sijn ziel ontbindt,
't Eeuwigh logijs sal hy erlangen:
Gelijck als Iesus quam gegangen,
En bleef binnen Bethania:
Oock Paulus door seer soete dwangen
Logeerd' in 't huys van Lidia.
Iohanna was een Vrouwe soet,
Toonend' haer miltheydt aenden Heere,
En heeft hem van haer haef gevoedt,
En die 't nu doen zijn leden teere,
Sullen ontfaen de selfde eere,
Als Godt namaels de deugden kroont,
Al waer 't (in kas van sijne Leere)
Eenen Kroes water maer getoont.
Maria hier veel droefheydt leed,
Sy was ootmoedigh van gedachten,
En dienden Godt met tranen heet,
Die oock verhoort haer droeve klachten:
Dies salse lust en rust verwachten,
Met alle Heyligen playsant,
Dat sal haer druck en pijn versachten
In 't eeuwigh Hemelsch Vaderlandt.
|
|
Auteursrechtvrij