't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Psalm 101. Van Godts goetheydt, en Oordeel wil ick singen.
O Mensch! O edel Creatuer gheboren,
Ick ben gekomen om u te bekoren:
Of ick door eenigh schijn van Lust, mocht dy
Trecken tot my.
Wat kander soeter lust werden ghevonden,
| |
[pagina 478]
| |
Dan als men is gereynight van de sonden?
Want een reyn hert aenschout Godts soet aenschijn,
Met vreughden fijn.
Komt dan, aenschout des Wereldts hooge staten,
Mocht ghy daer van scepter en Kroon aenvaten,
Soud' al dees eer, die ghy ter wereldt siet,
V trecken niet?
De hoogheyt noch des werelts Majesteyten
En moghen met Godts heerlijckheydt niet pleyten,
Sy zijn maer 't beeldt, by 't wesen is haer Lof
Niet meer dan stof.
En siet ghy niet, met wat soeter ghesanghen
Een Koninck in sijn Rijcke werdt ontfangen?
Hoe elck een moet, met eerbiedige stem
Buyghen voor hem.
Dit schijn-goet mach mijn herte niet bewegen,
Ten maeckt my maer soo veel te meer genegen
Tot Godt, wiens lof geschiedt in synen Throon,
Van d' Engelen schoon.
Komt dan en wilt den Rijckdom eens aenschouwen,
Roosen-nobels, Ducaten root dan gouwen,
| |
[pagina 479]
| |
Peerlen, Ghesteenten, Silver schoon en wit,
In mijn besit.
Al uwen schat, en 's wereldts groote rijcken,
En is niet eens by 't minste te gelijcken
Dat een Ziel voeldt, die Godt verborgen smaeckt,
Als hy haer naeckt.
Ghy seght van smaeck: (maer had ghy eens bevonden)
Den soeten lust der kelen en der monden,
Van spijs, van dranck, van wijn, Toback, en Bier,
Ghy volghdet schier.
Al dit vermaeck genieten oock de beesten
Maer wat is dit by d' onvergaende Feesten,
Daer Mensch en Dier in hebben onderscheydt,
Door d' eeuwigheydt?
Maer Vrouwen-lust, wat macher soeter wesen?
Een treurigh hert dat sonder deur genesen;
Lieft vleys en bloet, en stelt al uwen sin
Op hare min.
Voor soo veel als een vrouwe is ootmoedigh;
Verciert met eenen stillen Gheest sachtmoedigh;
Voor soo veel is te minnen haer ghemoet,
Niet vleys en bloed.
| |
[pagina 480]
| |
Kan ick u door geen aertsche lust ghewinnen?
Soo sal ick u vangen, door kloecke sinnen:
Konst en vernuft is dat niet groot vermaeck,
In dese saeck?
De sinn'lijckheyt is wel een soet vermeyden,
Maer van twee schoonen kiestmen een van beyden;
Van twee vermaecken kiest men d' alder meest,
Dats 's in den Geest.
Wat dunckt u van te schoone Alchemie?
De hoop van winnen maeckt het herte blye,
Oock krijghtmen hier door kennis seer geringh,
Van alle dingh.
Die Alchemie is voor soo veel te prijsen,
Als sy het eeuwigh wesen kan bewijsen:
Maer hooft-brekingh en moeyt' is 't altemael,
Ist om 't mael.
D' Astronomie is weerdigh om te minnen,
Men kan daer deur de kennis ondervinnen
Van Son, van Maen, van Ster, van Licht, van Wint,
En al 't gezwindt.
Dit dient alleen om hem daer deur te kennen,
| |
[pagina 481]
| |
Die desen Wagen so konstigh kan mennen;
En hem te lieven met hert en gemoet,
Als 't hooghste goedt.
Nigromanci, wat ist een speculati?
Sy is by-na geacht van alle Nati?
Sy is Konst-rijck, soo datse metter spoet
Veel wond'ren doet.
Dees' dinghen schoon, oftse miraeckel deden,
In weerdigheydt zijnse noch veel beneden;
De wijsheydt Gods, die door de simpel deught
Het hert verheught.
Musica brenght ons aen veel soete spelen:
Rethorica kan niemant schier vervelen:
Geometri besluyt in haer geweet,
Een groot secreet.
Hoe lieflijck dit de sinnen kan verbeelden,
't En is nochtans niet t' achten by de weelden
Die in de Ziel, uyt den oorspronck van al
Maken geschal.
Arithmetic', tot des Koopmans gherijve,
Is neffens dien oock seer speculative:
Want hooght', diept', breet', kan men daer deur verstaen,
Van 's Wereldts baen.
| |
[pagina 482]
| |
Beter is hy die rekening kan maken,
Hoe tusschen hem en Godt staen zijne saecken:
Die 't quaedt van 't goet, en 't goet van 't quaedt kan scheen,
En telt maar een.
Waer by is Dialectica te g'lijcken,
Die recht voor krom, en krom voor recht doet blijcken:
Is dat niet goet dat men soo veel vermach,
Met goet behagh?
't Schijnt wat te zijn voor 't oordeel van de menschen,
Maer 't hert en heeft daer in geen volle wenschen:
Want puer gewelt te brengen in 't ghemoet
En is niet soet.
Vermaeckt u dan met alle lust der oogen
Met Lant, met Zant, en met gehouwen hooge,
Met groen geboomt', met schildery en kleet,
Kost'lijck en breedt.
Wat sullen wy desen gheschapen dingen,
Anders dan last, en veel onrust in bringen?
Want daer de volheyt wert gevonden niet,
Daer is verdriet.
Wat schade konnen u de dingen geven
Ghy meught daer in gelijck d' Oudtvaders leven,
Sy dienden Godt, en hadden oock haer rust,
In d' aerdtsche lust.
Wech Sathan, ghy soeckt mijn ziel t' ondertasten,
d' Oudtvaders waren hier maer vreemde gasten,
| |
[pagina 483]
| |
Haer lust was Godt, de Wereldt was haer kruys,
En niet haer t'huys.
Het mist u seer, sy hadden vele vrouwen.
Sy streden oock om t' hebben, en om t' houwen;
Sy waren rijck, ick kan bewijsen dit,
Met 't zwart in 't wit.
Hoe geern soud ghy my 't valsch goet wijsmaken,
En had ick niet dat onfeylbare baken
Godts Soon, daer toe de proef in mijn gemoedt,
Van 't quaedt in 't goet.
Nochtans als men kan even saligh wesen,
Ghelijck ick met d' Outvaders heb bewesen:
Waer toe dan hier soo veel geleen, ghestreen,
Gesucht, gebeen?
Ick segh 't en is de Edel Ziel gheen lijden,
Door oeff'ningh, hier in Gode te verblijden:
Maer 's wereldts lust te dienen, soud' haer zijn
Veel meerder pijn.
Wilt ghy by uwen ouden teem noch blijven?
Ten lust my langer niet met u te kijven
'K voel wel ghy houdt 't Iock Christi meer gemack
Dan 's wereldts pack.
Dat hebt ghy (o bekoorder) wel gheraden:
d' Outvaders hebben oock ghegaen die paden,
| |
[pagina 484]
| |
Al die Godt kennen, hielden 's werelts weeld'
Niet dan een beeld.
Adieu, mijn woordt en kan op u niet hechten,
Ick sal wel vinden, sulcke, die mijn knechten
Ghewilligh sullen zijn, die 't aerdtsche Rijck
Achten geen slijck.
Dien 't klaere Licht noch niet en is verscheenen,
Die meught ghy met u Netten slepen henen:
Maer die den rijckdom Godts in hem bevindt,
Acht u maer windt.
|
|