't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijVoys: Psalm 16. Bewaert my Heer, zijt doch mijn toeverlaet.
O Heer, hoe is mijn hert so seer ontstelt?
Mijn Gheest die sucht, en ick ben seer verslagen:
Niemandt en weet hoe seer ick ben gequeldt,
Ick gae, al wou mijn Ziele schier vert'sagen?
Want ick en doen gheen dinck nae mijn genoegen:
Waer toe, o Heer, waer toe sal ick my voegen?
Waer heen dat ick my keer, of waer ick wend',
Ick sie niets niet, dan al mijn grove sonden;
Ick sie niets niet, dan smert en groot ellend;
Ick sie niets niet, dan al mijn Ziel vol wonden;
| |
[pagina 473]
| |
Noch sien ick niet, wat ik behoor t' aenschouwen,
Maer waer 't yet, niet, God mocht uyt niet, t'al bouwen.
Of ick al denck, o Heer, ghy zijt so goet
En dat ick lees' van al u groote daden:
Dat helpt nu niet, al wast my voormaels soet,
Want als ick denck aen al mijn groote quaden:
En als ick denck aen al u langh verwachten,
Soo wil mijn Ziel van schaemt' al heel versmachten.
Ick weet niet wat ick sal begheeren, Heer,
Soo seltsaem ben ick in mijn eyghen oogen:
Want ghy geeft meer als ick, o Heer, begeer,
Maer mocht ick zijn de alderlaeghst gebogen,
En dat ick mocht u voedtbanck altijdt blijven
Soo sou u Gheest my stadigh moghen dryven.
Ick sou, O Heer, wel biechten mijn misdaet:
Maer ick en weet niet waer ick sal beginnen,
't Is 't over veul, en 't heeft noch tal, noch maet,
Ten is oock niet te vaten met mijn sinnen:
Wat raedt my dan, in als ben ick verlegen,
Daer is oock niet, of 't is my alles tegen.
Hoe langh hebt ghy, o Heer, met my geslooft,
| |
[pagina 474]
| |
En my soo menighmael mijn sond vergeven,
En ick heb u soo menighmael belooft
Te leyden nu een Euangelijs leven:
Maer recht verkeert soo ist altijdt bevonden,
Ick schaemt my, Heer, ick macht schier niet vermonden.
Of ick u gracy nu al weerom socht,
Hoe kond ghy op my ontrou Mensch verlaten?
Ick derf niet doen, want ick heb wel gedocht,
Wat sal Gods goetheyt my doch konnen baten?
Ick hael maer straf, jae straf op straf nae desen:
Hoe sal 't noch gaen, hoe sal 't met my noch wesen?
Wat sal ick doen, o Heer in dese saeck,
My dunckt ick hoor voortaen niet meer te spreecken,
En al mijn tijt te nemen mijn vermaeck
In stille zijn, en geern mijn wille breken
In eenigheydt my selven heel bepalen,
Soo mocht u Geest eens weerom komen dalen.
Maer siet doch eens, wat legh ick my al toe?
Ist niet een schand, voor Godt, en al de sijnen,
Dat soo een mensch noch soeckt ghenae wel hoe?
Daer niet dan quaed en ondeught uyt komt schijnen:
| |
[pagina 475]
| |
't Waer meer als recht, dat Godt sijn straf vergrooten,
En my in plaets van gracy ginck verstooten.
Ick geloof niet dat yemandt is die leeft,
Die soo voor-wetent, soo veel heeft ghesondight!
Dit seydt mijn Gheest, die hier van kennis heeft,
Hoe wel Godts Geest my dickmael heeft verkondight:
Siet toe, siet toe, versuymt niet Godts genade,
En denckt altijd 't exempel van te spade.
En ghy, o God, ick spreeck tot uwer eer,
Wat ghy my nu en dan hebt laten smaken,
Dat was soo soet, en 't roock altijdt na meer,
En 't was daerom, dat ick nae meer soud haken:
Och had ick doch Godts gracy waergenomen,
Wat mocht ick verr' en wijd al zijn gekomen.
Hoe klaer hebt ghy my 't onderscheyt getoont,
Wat van het vleys, of uyt Geest was geboren'
Hoe dat de Deught, en hoe de Sonde loont,
En dat ghy niemandt liet te veel bekoren;
| |
[pagina 476]
| |
Iae lieve Heer, wat heb ick al genoten?
't Is wonder Heer, datt' u noyt heeft verdroten.
O Heer, dat ghy in alles niet beweest,
V goedigh hert, so nu en t' allen tijden:
Soo waer mijn Boom langh uytgeroeyt geweest,
Dit moet ick voor de waerheyt hier belijden:
Maer dit troost my, u Vonckjen is noch bleven,
Als ghy dan wilt kondt ghy weer 't leven geven.
Bewaert my slechs, O Heer, voor meerder quaet,
En laet my uwen goeden Geest ghenieten,
En laet my uwen over goeden raet,
In wat voor kruys doch nimmermeer verdrieten:
't Mach zijn wat 't wil, geeft gy kracht tot versaken,
V wijsheyd kan 't dan nimmer qualijck maken.
Want sonder u, O Heer, ist alles niet
Dat weet men niet dan door verscheyden lijden;
Dat weet hy niet die meynt dat hy wel siet,
Maer die beproeft is in verscheyden strijden,
Die weet wat meer, die kent de wonder wegen,
Dat 't vleys sijn kruys, is Ziel en Geest haer zegen.
| |
[pagina 477]
| |
O ghy mijn wonder goedt en machtigh Heer,
Verlost my van, ghy weet wat voor vyanden:
Ontfermt u mijns, ghy weet wat ick begeer,
Proeft hoe ick 't meen, dit zijn mijn offerhanden:
Ontfangt door boet, wat ick u heb ontdragen,
En laet mijn Ziel mijn ontrou steedts beklagen.
|
|