't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en xxxix. Liedt,
Tot een vermaninghe aen de Ionckheydt, om haer van 's werelts bedrogh te wachten.

Voys: O Venus wicht.

O Domme Ieught,
Vliedt jonckheydts quade lust:

[p. 405]

 

Schickt u tot deught,

 

Soo vindt u Ziele rust:

 

By tijdts gedenckt aen uwen Schepper goedt.

 

Sijn woordt, sijn woordt,

 

Sijn woordt behoudt altijdt in u ghemoedt.

 

 

 

Steldt uwen sin

 

Op dese werelt niet,

 

Schout sulcke min,

 

Want 's werelts vrindtschap, siet,

 

Godts Vyandt is, en salse straffe saen:

 

Siet toe, siet toe,

 

Siet toe, laet u de Wereldt niet verraen.

 

 

 

Schoon sy haer laet,

 

Schoon hare woorden zijn,

 

Maer dat verraedt

 

Schuylt onder goeden schijn:

 

Dus wacht u wel, van haere boose reen,

 

Soo niet, soo niet,

 

Soo niet, ghy komt in treuren en gheween.

 

 

 

Den wegh is breedt

 

Die sy met lust ingaet,

 

En 't is haer leedt

 

Datmen dien wegh versmaedt:

 

Doch niet te min wacht u, want aen het endt,

 

Helaes, helaes,

 

Helaes! het eeuwigh treuren is bekendt.

 

 

 

O soete Ieught,

[p. 406]

 

Wat sal ons baten dan

 

Des werelds vreught,

 

Als wy daer moeten van?

 

Gantsch niet met al: dus nae des Heeren woort,

 

Gaet in, gaet in,

 

Gaet in al door des Levens enghe-poort.

 

 

 

Stelt u party

 

Des wereldts overdaedt,

 

Schout brassery,

 

En 's werelts mal gelaet:

 

Schout hoverdy, en geeft haer oock geen stee

 

In 't hert, in 't hert,

 

In 't hert, noch oock in uwe woorden mee.

 

 

 

Denckt wat ghy zijt;

 

Denckt wat ghy worden moet;

 

Denckt hoe subijt

 

Ghy licht onder de voet,

 

Als Gras en Hoy sult ghy verwelcken ras,

 

Hoe rijck, hoe rijck,

 

Hoe rijck, hoe schoon, hoe kloeck, en wel te pas.

 

 

 

Kleyn en slecht

 

In uwe oogen zijt:

 

Wat men u seght,

 

Al hoordy wel verwijt,

 

Inwendigh schoon u Bruydegom verwacht,

 

Ootmoedt, ootmoedt,

 

Ootmoet, laet zijn u kostelijcke draght.

 

 

 

Vreest Godt den Heer

[p. 407]

 

Kust sijnen lieven Soon

 

Van zijne Leer,

 

Al wordy 's wereldts hoon

 

Wilt treden niet, grijpt nae de saligheydt,

 

Die ons, die ons,

 

Die ons van Godt uyt Liefden is bereydt.

 

 

 

Al wat men siet

 

In dese Wereldt ront:

 

't Is blijvigh niet,

 

't Duert maer een korte stont:

 

Maer die des Heeren wille recht beraen

 

Hier doet, hier doet,

 

Hier doet, sal inder eeuwigheydt bestaen.

 

 

 

Dus vlytigh let

 

Op 's heeren wille goet,

 

Maer noch veel bet

 

Siet dat ghy daer na doet:

 

Geduerigh bidt, goe leeringh niet veracht,

 

Hier med', hier med',

 

Hier med' Adieu, en zijt doch wel bedacht.