't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert drie en twintighste Liedt,
Hoe dat al Godts wercken in den mensch verborgen liggen als in een kleyne werelt.

Op de wijse: Van de Boter-pacht. Ofte: Den Ouden Grijn.

AL watmen hier met oogen siet
't Heeft al zijn leeringh en bediet,
't Zy loof of gras // of 't lichten ras
Aen s' Hemels troon,
Het dient ons al tot leeringh schoon.

Den mensch een kleyne werelt is,

't Lichaem is d' aert', den Geest gewis
Is groot en wijt // en sonder tijdt,
Die alle dingh
Heeft ommevangen in sijn ringh.

Daer is een Son in ons gemoet,

Die somtijdts schijnt lieflijck en soet,
En met der haest // is hy verbaest,
En gantsch bedeckt,
Als onse Locht haer overtreckt.

Somer en winter maeckt de Heer,

In ons, en oock in 't buyten-weer,
Storm en tempeest // maeckt ons bevreest,

[p. 331]

 

't Gelooft hy proeft

 

Wanneer hy met sijn hulpe toeft.

 

 

 

Seer haest verdrijft hy met sijn woordt

 

Al wat in ons de Zee verstoort,

 

Soo dat wy dan // dencken, wat Man

 

Is ons ontrent

 

Die ons soo soeten stilte sent.

 

 

 

In ons is een magneetsche kracht,

 

Die werck'lijck is dagh ende nacht,

 

Somers vol vrucht

 

Maer koude lucht

 

Haer neder drijft

 

Soo datse dan verborgen blijft.

 

 

 

Door 's Hemels son de aerd' ontsluyt

 

Dan brenght sy voort looff, gras, en kruyt,

 

Elck na sijn aerdt // soo openbaerdt

 

Oock Godes min,

 

Al watter leydt in 's Herten sin.

 

 

 

In ons is Maen en Sterren al,

 

Die somtijdts schijnen by geval

 

Wanneer 't is nacht,

 

Maer al haer kracht

 

Is dan gedaen,

 

Wanneer die lieve Son komt aen.

 

 

 

De Maen in ons dan Eclipseert

 

Als ons des werelds schadu deert:

 

De Son bedeckt // wordt en bevleckt,

 

Wanneer de Maen

 

Al voor dat schoone licht gaet staen.

 

 

 

Dat geschiet door den Zodiaeck,

 

Die niet en loopt in 't wilt luck raeck,

 

Maer door beleyt // van Gods wijsheyt

 

Die al voor heen

 

Aensiet den tijdt van ons geween.

 

 

[p. 332]

 

Al isset ons verstandt te swaer,

 

God siet door alle dingen klaer:

 

Doen Adam viel // niet op en hiel

 

Gods goedigheyt,

 

Christus was doen al toe-bereyt.

 

 

 

Elcke Planeet sijn orden heeft:

 

Alsoo oock in ons omme zweeft

 

Elcke gedacht // maer Godes kracht

 

Dit al verwint,

 

Als wy Geestelijck zijn gesint.

 

 

 

Avond en morgen maeckt den dagh,

 

Hebben wy 's avonts wat geklagh,

 

De morgen Son // die eerst begon

 

Komt weder aen,

 

S' en laet ons niet in droefheyt staen.

 

 

 

Dus is Gods werck gelijck een kloot

 

In orden soet, in krachten groot:

 

Wel hem die wacht // dagh ende nacht

 

Op sijn goetheyt,

 

Dit vint uytkomst in d' eeuwigheyt.