't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en derthiende Lied,
Hoe Gods betuyghde goetheyt bevonden wordt, alsmen hem door 't Geloof aenhanght.

Op de wijse: Dewijl de tijdt voorhanden is. Ofte: O God Vader in eeuwigheyt. Of: Ghy kleyne Christen hoopken, och.

AL die lief hebben 't eenigh goedt,
En na waerdy aenkleven,
Die toone dat in reyn ootmoet,
Om 't goedt sijn eer te geven:
Bloot sonder selfs te nemen aen,
Wilt vyerigh tot den Heere gaen,
Verschijnt danckbaer met beven.

Ons God is almachtigh en groot,

De wijsheyt sonder dolen,
Die altijdt helpt al in den noot,
Alst hem maer is bevolen:
Hy is de Liefde die 't al siet,
Voor wien geen dingh verborgen schiet,
Hoe heymelijck verholen.

Toont dan, o Christen menschel al!

V danck, u eer, u trouwe:
Wijckt gints noch weer door gheen toeval,

[p. 302]

 

In geenderley benouwen:

 

Alleen weet Godt hoe nae hoe veer,

 

Mistrout noch twijffelt nimmermeer,

 

Ghy sult wonder aenschouwen.

 

 

 

Ghy kont God doch niet liever doen

 

Dan voor die liefde kennen,

 

In dese wegh wilt vyerigh spoen,

 

V hert tot hemwaerts wennen,

 

Dit is recht danckbaer wesen reyn,

 

Godt al u wegh bevelen pleyn,

 

Weydt in dees groene vennen.

 

 

 

Aenschout Gods wonder wijs beleyt

 

Sijn vaderlijck' nature,

 

In als, voor ziel en lijf bereyt

 

Hy ons uyt liefden pure,

 

In 't leven, en in 't sterven al,

 

Op datmen doch be-erven sal,

 

't Leven, nae stervens ure.

 

 

 

Wat hebben wy getuygen al

 

Aen Hemel en op aerden:

 

Die Son seer schoon verlicht dit dal,

 

Tot lof van dees vermaerden,

 

De aerde spruyt // met menigh kruyt,

 

Kooren, vruchten, het wijst al uyt

 

Sijn Liefde die hy niet spaerden.

 

 

 

Voor al, in 't schencken van sijn Soon,

 

Daer blijckt sijn groote minne,

 

Die hy ons gaf tot een patroon

 

Om ons te drucken inne:

 

Hoe wy moeten leven perfeckt,

 

In sijn voetstappen onbevleckt,

 

Dit is een groot gewinne.

 

 

[p. 303]

 

Dees sterf voor ons den bitt'ren doot,

 

Om ons daer door te vrijden

 

Van onse schulden overgroot,

 

Om eeuwigh te verblijden:

 

Heeft de Vader uyt Liefden aert

 

Sijn Soon voor ons dan niet gespaert

 

Maer liet hem soo zwaer lijden.

 

 

 

Hoe soud' hy dan ons geven niet

 

Met dees al wat is noodigh,

 

Die 't meeste gaf, het minste siet

 

Sal hy oock geven spoedigh,

 

Iae al wat wy behoeven hier

 

Daer over heeft Godt sijn bestier,

 

En hier nae overvloedigh.

 

 

 

Als wy hier door niet zijn bereydt

 

Door weder-Liefde schoone,

 

Te dancken Godes majesteyt,

 

Die daer sit in den troone,

 

Met sijnen Soon ter rechterhandt

 

Dan is verduystert ons verstant,

 

Schandt sal dan sijn ons loone.

 

 

 

Ick bid u alle vriendelijck:

 

Wijckt niet uyt geloofs paden,

 

Betrout Gods genaed over-rijck,

 

Die alleen kan versaden,

 

Soeckt het doch niet in creatuur,

 

Maer in Gods suyver Liefde puur,

 

Want hy is vol weldaden.