't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Van den lofzangh Mariae.
MYn ziel verlanght so seer
Nae u gracy, o Heer!
O Godt seer hooch gepresen:
Wanneer sal 't doch eens zijn
Dat ick van 't mijns-fenijn
Geheel sal zijn genesen?
En dienen u alleen,
Ghy bent doch die ick meen,
O Heer! dit 's mijn begeeren:
Ick doe doch anders niet
Dan dat mijn nae verdriet,
En mijn u doet ontbeeren.
| |
[pagina 272]
| |
Dit isser in de weegh,
Dat ick niet anders pleegh
Dan dat mijn Heer is tegen,
En dat ick flau en traegh
Niet staegh en even graegh
Gae in mijns Heeren wegen.
Ontfonckt Heer soo mijn Ziel
Dat ick al 't aerdsch verniel
Dat my van u doet scheyden:
Ach hoe is my soo bangh!
Als ick denck Heer hoe langh
Dat ghy na my gaet beyden?
Ach! maeckt my soo bereyt,
Dat ick u Majesteyt
Mijn Heer, mach Bruygom noemen:
Want ick ben doch maer aerd',
En noch in 't minst niet waert
Om my u maeght te roemen.
Ghy bent een Koninghs Soon,
En ick een slecht persoon,
't Is 't ongelijcken wesen,
Hoe sou 'k dan zijn u Bruyd,
Dit waer te grooten buyd,
O neen! dat kan niet wesen.
Ick sie dunckt my een schijn,
En dit leyt staegh in mijn,
Dat ick noch hoogh verheven,
Sal boven in den troon
By u, o schoonste schoon!
Met al u Eng'len sweven.
Want d' Engeltjens seer soet
Staen met een heet gemoedt,
En met een groot verlangen,
En luyst'ren na dit woort,
| |
[pagina 273]
| |
Dat seydt: gae spoedigh voort
En stuurt dit Schaep haer gangen.
Ter eeren uwen naem,
Maeckt doch de wegh bequaem
Tot mijnder Zielen vreden:
Waer blijf ick dan na staen,
Ick hoef maer voort te gaen,
Want 't is voor my noch heden.
O Heer! dit maeckt my moet,
Ia 't is voor my te goet
Als ick 't gae overwegen,
Hoe sou 'k dan u versmaen,
Neen tot de smalle baen
Moet ick my heel verlegen.
Al is het vleys wat zwaer,
't Sal soet weer zijn hier naer,
Ick moet hier leeren derven:
De vreught is t' overgroot,
Het quaetst' dat is den doot,
't Vleys moet doch eenmael sterven.
Wat is doch 's vleys wellust?
Het baert maer staegh onrust
En namaels eeuwigh knagen:
Want eeuwigh vreughds geniet,
Of eeuwigh in 't verdriet,
Wie soud' dit laetst verdragen?
O Heer, reyckt my u hant,
Doet u jongh Schaep bystant,
Ghy kent mijns Geestes suchten:
O Heer! bewaert my doch
Voor 'swerelts loos bedrogh
En al haer snoode vruchten.
Adieu nu 'swerelts quaed
Met al u boosen raed,
'k Wil my op wegh begeven:
| |
[pagina 274]
| |
Al na mijn Koninghs stadt,
Daer leyt al mijnen schat,
Mijn lust, en al mijn leven.
|
|