't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 205]
| |
Op de wijse: Doet u ooghskens open, &c.
DIe reyn liefde vyerigh
In sijn herte draeght,
Die daer leeft manierigh,
Gelijckt God behaeght,
Die sal vry van quale,
Schoon en vruchtbaer bloeyen siet,
Die sal der Sonnen strale
Op den middagh lijden niet.
Die geheel laet varen
Der Godloosen raet,
Die op der sondaren
Wegh oock niet en gaet,
Die is wel geleken
By een groene vruchtbaer boom,
Die daer onbesweken
Groeyt aen eenen water-stroom.
Die wel Gods behagen
Weet en niet en doet,
Die sal vele slagen
Lijden in den gloet,
Die eeuwigh sal branden,
Noch wert hy gebonden // met
Die duystere banden,
Want hy gingh der sonden // tret.
Die loopt onverholen
Op wegen gemeen,
Die moet wel verdolen,
| |
[pagina 206]
| |
Want daer is maer een,
Die daer tot den leven
Is den wegh der waerheyt plat;
Die daer gaet beneven
Sal missen die schoone stadt.
Die met Esaus soorte
Verkoopen onwijs
Die eerste geboorte
Voor een schotel spijs:
Die haer hier verkiesen
's Wereldts tijdelijck profijt,
Die sullen verliesen
't Eeuwigh Hemelsche jolijt.
Die wandeldt verstandigh,
Zijnde geen Sondaer,
Die de dronckaerts schandigh
Niet en volget naer,
Die niet leugenachtigh,
Noch niet valsch is van gemoet,
Die sal noch deelachtigh
Zijn, Godts edel Rijcke soet.
Die met sijnder tonghen
Niet en smaedt noch schendt,
Die wel heeft bedwongen
Al sijn woorden jent,
Die sijn hert noch handen
Niet besmet om 't aerdsche goet,
Die sal vry van schande,
Naemaels hebben overvloedt.
Die niet is wraeckgierigh
Tegens sijn vyandt,
Die hier goedertierigh
Leeft in leegen standt,
Die 't bedrogh der sonden
Seer kloeckmoedigh wederstaet,
| |
[pagina 207]
| |
Die sal groot bevonden
Zijn, wanneer 't hier al vergaet.
Die liefde bewijsen
Aen Godts leden fijn,
Die d' hong'rige spijsen,
Oock die dorstigh zijn,
Die weldaet betoonen
Aen veel kranck' en arme siet,
Die sal Godt beloonen
Met een stroom die overvliet.
Die heeft tot zijn voordeel,
Bermhertigheydt an,
Die haer tegen 't Oordeel,
Wel beroemen kan,
Die in alle stucken
Der liefden volstandigh blijft,
Die sal 't wel ghelucken,
Eeuwigh hy in Godt beklijft.
|
|